Farma Sotira

Ofrohet shërbim
Restorant, fermë peshku, blegtori

Vendodhja
Shko te harta

Afër
Leskovik

Transporti

Furgonat publik nga Gjirokastra/Përmeti/Leskoviku për në Ersekë/ Korçë (ose anasjelltas) kalojnë pranë, pyesni shoferin që t’ju zbresë te Ferma Sotira.
Me makinë, ferma ndodhet në një kthesë në rrugën nacionale Leskovik-Ersekë SH75, e sinjalizuar gjatë rrugës dhe në hyrje të fermës. Rruga si nga Korça ashtu edhe nga Përmeti është e gjatë dhe me erë, por pavarësisht kësaj është rruga e vetme kryesore përmes zonës, ka pak trafik dhe peizazhi natyror është absolutisht mahnitës.

Akomodimi

Në shtëpiza komode njëkatëshe prej druri me banjë private, duke filluar nga 30 euro nata, me furgon kampingu personal, ose në kabina të thjeshta prej druri me banjë të përbashkët.

Çfarë mund të bësh

Ecje, kalërim, vizitë në fermë, mësime gatimi, pjesëmarrje në punët e fermës.

Merr me vete

Kujtimet e një udhëtimi mahnitës me kalë nëpër male.

Informacion

Nëse po kërkoni të largoheni nga jeta e zhurmshme e qytetit, Ferma Sotira është vendi i duhur

për ju. Mishërimi i largësisë, kjo fermë gjendet larg kaosit urban në rrethin jug-lindor të Kolonjës, në 1000m lartësi, afër kufirit me Greqinë. Kushdo që udhëton nga Përmeti për në Korçë, do të kalojë në mënyrë të pashmangshme nga ky vend, dhe shumë ndalojnë për të shtriqur këmbët dhe për të pirë një kafe, pije të ftohtë, apo edhe për të ngrënë një vakt. Por vetëm ata që qëndrojnë këtu për një natë, apo edhe për një javë, do të zbulojnë gjithçka që ka për të ofruar Ferma Sotira.

Fillimisht, biznesi e filloi punën si fermë peshku. Jeton Hida, të cilin të gjithë e thërrasin vetëm me nofkën e tij Toni, u rrit në qytetin e vogël të Leskovikut, 20 minuta larg me makinë. Ai është inxhinier mekanik me profesion, dhe ka punuar në Greqi për disa vjet, ku edhe u takua me gruan e tij, Jonidën, me origjinë nga Fieri. Së bashku u kthyen nga Greqia dhe në vitin 1999 provuan fatin duke u marrë me rritjen e troftës së lumit dhe hapën një restorant të vogël, ku ofronin peshkun e tyre të freskët. Ata e quajtën biznesin Sotira si një fshat që ndodhej dikur këtu, por të braktisur pas Luftës së Dytë Botërore. Restoranti eci mirë, dhe pesë vjet më vonë, pronarët vendosën ta zgjeronin biznesin. Në vitin 2005, kur ferma filloi të vizitohej gjithnjë e më shumë nga vizitorët, u hapën edhe disa dhoma hoteli.

Edhe sot e kësaj dite ferma e peshkut qëndron në qendër (literalisht) të biznesit, dhe rreth vaskave mund të gjesh hapësira për tu ulur në natyrë, të mbuluara, me tavolina, të ndërlidhura me ura të vogla. Megjithatë, rreth saj ferma është rritur në mënyrë të konsiderueshme dhe përfshin gjithsej rreth 20 hektarë. Po të ecësh nëpër pronë sheh kafshë që lëvizin lirshëm, të cilat i kënaqin vizitorët e rinj, të ngazëllyer për të ushqyer rosat, pulat dhe patat, për të përkëdhelur macet dhe qentë dhe pse jo, edhe për të admiruar derrkucët e lezetshëm që ndjekin të ëmën në kërkim të ushqimit. Stallat e kuajve dhe stallat e dimrit për lopët dhe delet gjenden prapa një tufe pemësh dhe matanë një përroi të vogël.

Në muajt e verës, afro 150 bagëti të trasha dhe 400 dele largohen nga ferma për të kullotur më tutje në malet përreth, të cilat janë të mrekullueshme për t’u eksploruar me këmbë, biçikletë malore ose me kalë. Katër nga njëzet kuajt e fermës mund të përdoren për shëtitje me kalë, dhe raca relativisht e vogël është ideale për terrenin malor, përfshirë përrenjtë, shtigjet e ngushta pyjore dhe shpatet me bar. Në një udhëtim me kalë, Toni udhëheq, duke kaluar nëpër rrjetin e rrugëve me baltë dhe shtigjeve të ngushta për të gjetur kopetë e bagëtive që ecin nëpër male, ndonjëherë me ditë të tëra pa bari. Prandaj Tonin e sheh zakonisht nëpër fermë me kapelën e tij kauboj.

Për ata që ndihen më rehat në këmbë ose mbi rrotat e makinave sesa mbi kalë, pronarët po planifikojnë të pastrojnë dhe të shënojnë disa shtigje për shëtitje dhe për përdorimin e biçikletave malore në zonë, në mënyrë që vizitorët të mund të eksplorojnë më lehtë rrethinat pa nevojën e një udhërrëfyesi. Fshati i afërt pothuajse i shkretë Gërmenj, kreshta malore dhe lugina anash përgjatë kufirit Grek në lindje të fermës, janë disa vende interesante për t’u eksploruar. Për dashamirësit e natyrës, kjo është një zonë ideale për të parë shqiponjat, ose për të gjurmuar gjurmët e kafshëve, të tilla si, ujqërit dhe arinjtë.

Aktivitete të tjera përfshijnë një turne në vreshtat e një miku të familjes, nga e cila Toni dhe Jonida blejnë rrushin për të prodhuar rakinë dhe verën e tyre. Për më shumë sporte shplodhëse, vizitorët kanë në dispozicion fusha badmintoni dhe volejbolli, si dhe një pishinë. Sezoni kryesor turistik zgjat nga prilli deri në tetor, por familja jeton në fermë dhe i mirëpret vizitorët gjatë gjithë vitit, madje edhe në dimrat me dëborë me temperatura që arrijnë -20 °C. Ndërsa jetonin në një dhomë të vogël mbi restorant për dy vitet e para, shtatzënia e dytë e Jonidës me vajzën e tyre Sarën, tani 6 vjeç, i bindi pronarët të ndërtonin një shtëpi më të madhe, e pozicionuar në rrëzë të një mali të mbuluar me pemë dy hapa larg restorantit.

Vajza e tyre më e madhe, Florida, është një 10-vjeçare çapkëne e cila e ndihmon herë pas here stafin e kamerierëve që u shërben vizitorëve. Janë gjithsej 12-15 persona të përfshirë në administrimin e restorantit, për të mos përmendur ata që janë në fermë, numri i të cilëve ndryshon sipas stinës. Është e vështirë të gjesh punonjës në këtë pjesë të largët të vendit, dhe kështu që Tonit i duhet të shkojë herë pas here nga ferma në shtëpinë e tyre në Leskovik dhe anasjelltas.

Për fat të mirë, 20 vjet në biznes i ka pajisur ata me aftësi ripërtëritëse, dhe Ferma Sotira ka qenë e suksesshme pavarësisht pengesave, me një restorant plot me vizitorë që shijojnë ushqimin e freskët, organik. Përveç troftës së kapur para syve tuaj, restoranti shërben qengj të pjekur në saç. Gatimet e tjera tradicionale përfshijnë lakror me hithra, kos deleje, pulë të pjekur në furrë, rosë ose patë mbi oriz, dhe salsiçe shtëpie dhe mish të thatë. Kuzhinierë kureshtarë amatorë ftohen të marrin pjesë në një orë gatimi dhe të përgatisin ushqimin e tyre duke përdorur furrën me tulla dhe skarën në natyrë.

Për një pushim të mirë gjatë natës, ekzistojnë mundësi të ndryshme akomodimi, me çmime të ndryshme dhe nivele të ndryshme rehatie për t’ju përshtatur nevojave tuaja. Ka një vend kampingu të madh për deri në 30 makina kampingu, i cili është i njohur për turistët e huaj që udhëtojnë me automjetet e tyre. Pranë, ka disa kabina të vogla të thjeshta druri, të cilat përdorin të njëjtat banja si zona e kampingut. Në afërsi të hyrjes së fermës, gjenden nëntë shtëpiza të vogla prej druri me dy dhoma secila, me krevat tek ose dopio, të kompletuara me banjë private dhe mobilje të punuara me dorë nga Toni.

Si përfundim, me ambientin e tij të jashtëzakonshëm, ajrin e freskët malor, ushqimin e shijshëm, mikpritës bujarë dhe të përkushtuar dhe një mori aktivitetesh, vizitorët kthehen në këtë fermë për të qëndruar përsëri.

Read More